Ik zou mijn kinderen () niet opvoeden zoals ik zelf ben opgevoed. Ik zou hen meer structuur bieden, en minder vrij laten, en ook consequenter zijn. Die kutkleuters moeten maar eens leren dat niet alles kan en mag en dat er gewoon regels zijn waar je je aan moet houden.
Wat ik wel zou doen, net als mijn ouders, is ze veel meenemen naar musea, theater en bibliotheek, en ze uitdagen zichzelf te verbeteren en zelf na te denken.
Wat ik goed vind van mijn schoonzus en zwager, is dat zij hun kinderen op een bepaalde manier benaderen, beetje lastig uitleggen. Ze luisteren naar hen (nou ja, voornamelijk naar de oudste op dit moment want het meisje kan amper praten) en geven fouten ook toe, en zeggen dank je wel als ze iets doen wat zij gevraagd hebben enzo. Mijn andere schoonzus en zwager lijken hun jongens wel eens half te negeren en als ze na vijf keer eindelijk luisteren, kan er niet eens een bedankje of complimentje vanaf. En ik denk dat dat belangrijk is voor kinderen, dat ze weten dat ze er best mogen zijn en niet alleen maar lastig zijn. Valt me gewoon op dat kinderen vaak een prachtig verhaal hebben en dat volwassenen gewoon niet luisteren omdat het toch maar kinderen zijn. Ja, nogal logisch dat ze rotzooi gaan trappen, ze willen aandacht van hun ouders, nota bene.