Ik begin eigenlijk steeds meer bewondering te krijgen voor Aad als acteur. En dat zit hem meestal in de kleine dingetjes. De gezichtsuitdrukking in de haven, als hij Douwe verdenkt, zijn ogen, het ongeloof als de agenten in de diamant hen in de cel zetten. De verbeten kop als hij de gesprekken met de Baron terugluistert op band, zowel op het bureau (als ze net ontsnapt zijn bijvoorbeeld) en het gesprek in de Fiat. De wanhoop in de kerker....
I'm a sucker for melodrama en dit soort dingen vallen me pas sinds kort op, omdat ik de series nu zo vaak gezien heb dat ik op andere dingen ga letten. Het feit dat ik inspiratie zoek voor verhalen helpt ook natuurlijk
Paul van Gorcum blijft bij mij bovenaan staan (de arrogantie van de Baron is onovertroffen, zelfs niet door Adriaans wanhoop ) maar Aad komt op een goeie tweede plaats.