Mijn moeder kwam de ouders van een oude schoolvriendin tegen vorige week en zij zou mijn moeder niet zijn als ze die oude schoolvriendin geen mailtje met mijn adres had gestuurd, dat we vooral maar weer contact op moesten nemen. Zonder het mij te vragen of uberhaupt mee te delen, ik was het weekend pleite.
Het laatste mailtje stamde uit de grijze oudheid (bijna exact een jaar, eigenlijk, ik heb het net opgezocht) en behalve het feit dat ik gewoon een lui varken ben wat contacten onderhouden, had ik er ook niet echt zin meer in. En ik ben te laf om dat te zeggen, dus ik stuurde gewoon niks terug.
Maar goed, mijn moeder vond het dus nodig om zich ertegenaan te bemoeien en allerlei dingen over mij te vertellen enzo. Ik heb de moed al opgegeven om dat nog te veranderen, zolang ik zelf maar niet zo word, is het wel best.
We hebben echt nul komma nul overeenkomsten, afgezien van het feit dat we een paar jaar in dezelfde klas hebben gezeten. Toen waren we vrienden, zeg maar, omdat ik toen geen eisen aan een vriendschap stelden, zolang ze maar af en toe huiswerk kwamen maken bij mij en met me mee gingen naar de schoolfeesten, anders stond ik alleen.
Nu is dat echter anders, ik wens met mijn vrienden toch over minstens twee leuke onderwerpen te kunnen praten die NIET mezelf betreffen, en eerlijk gezegd interesseert het me geen fuck hoe het gaat op haar werk en hoelang ze al samen wonen. Vertel dan hoe je dat samenwonen ervaart, waarom je in een dipje zit als AIO en dat soort dingen. Niet van die droge feiten waar je geen fuck aan hebt.
Het zal mensen niet verbazen dat ik weinig vrienden heb. Afgezien van mijn sociale handicap en desinteresse, heb ik te weinig vertrouwen in anderen om me werkelijk bloot te geven. Verrek, wat ben ik nou dan aan het doen...
Ik heb geen blog, tenminste niet een voor algemeen publiek, dus daar kan ik dit soort dingen niet neerzetten... misschien toch maar eens doen?
Afijn, waar was ik... oh ja. Weinig vrienden. Ik kan met een hoop mensen goed opschieten en dergelijke, maar echte vrienden, nee.
Wat me weer op het punt brengt, wie nodig ik uit om naar mijn bruiloftsfeest te komen, eind november... Van deze site kom ik dan toch eigenlijk maar op twee namen uit (plus twee die toch niet zullen komen), terwijl ik heel veel mensen echt aardig vind. Ze zijn veel meer dan kennissen, ik ken sommigen redelijk goed, maar toch staan ze een treetje lager dan mijn maatjes...
Hoe beleven jullie vriendschap? Hebben jullie veel echte vrienden, en hoe definieer je dat dan? Hoe weet je of iemand een echte vriend is of zomaar iemand met wie je kan opschieten? Hoe hou je contact?
Willen we dit uberhaupt discussieren of zal ik maar op annuleren drukken?