Ik had, ten tijde van de reclames op Kindernet/Nickelodeon voor het optreden in Hellendoorn, een héél raar voorgevoel. Let wel, dit was nog ver vóór alle heisa over Aad's ziekte begon, volgens mij nog zelfs voor het afscheidsoptreden was aangekondigd in. En ik, amper 8 jaar oud, bijna smekend dat ik met mijn moeder naar Hellendoorn mocht, kon me niet schelen hoe, ik MOEST daar gewoon heen. En zoiets had ik nog nooit meegemaakt dat ik persé, haast als een verwend kind, liep te janken dat ik ergens NIET heen mocht. Het afscheidsoptreden bleek het uiteindelijk te worden.