samba-boy

Deze stem voor DKC draag ik op aan de Fear Factory. Misschien wel het spannendste fabriekslevel dat ik ooit gespeeld heb in een game ever. Deze wereld zit precies op de goeie plek in het spel; na een zwaar pittig wereldje kun je nu een fabriek in en krijg je een pittige, snerpende gitaar op je oorschelpen. Lekker.

DKC2 Is DKC1, maar dan met de laatste foutjes eruitgehaald en geperfectioneerd. Perfectie is niet te overtreffen.

Earthbound. De personages zijn gewoon een heerlijke creatie en de fanbase rondom dit spel en alle sequels is een bevestiging van de kwaliteit van deze game.

Nadat eerder dit jaar Ben Hulsman ons is ontvallen, is zojuist bekend gemaakt dat Fred Vaassen is overleden. Vaassen was vooral bekend uit de VARA-comedy 'Oppassen!!!', waarin hij 15 seizoenen lang de rol vertolkte van de Rotterdamse Harry Stevens, bekend van zijn steevaste uitspraak "Tering hee!". Naast Oppassen speelde hij gastrollen in GTST, Baantjer, Costa, Vrienden voor het Leven, Flodder en tal van andere series. Fred Vaassen is 76 jaar geworden.

En dit lijkt me dan een opdracht gegeven door het Nationaal Instituut voor Beeld & Geluid? Waar kan ik me inschrijven? "Het zal velen niets zeggen" gaat niet voor mij op en ik wil heel graag mijn al opgedane ervaring van de afgelopen jaren uitbreiden met nog meer ervaring en leerervaring van ervaren werkers.

Joke had gewoon 10 minuutjes moeten pauzeren onder een boom toen ze die helicopter hoorde aankomen. Dan had die heli toch geen benzine meer. Ja, ik heb het nog even over iets uit aflevering 2.

Martijn gooit eens in de zoveel tijd die content online om het kanaal levendig te houden. Voor eenheid willen ze in ieder geval de Smorenburg-Hallo/Dag vriendjes aanhouden, maar omdat in 1999 al definitief bleek dat ze Klaris' banden mochten gebruiken, gaan er geen versies van de andere liedjes meer omgegooid worden. Wel werden alle covers weer qua eenheid bijgebracht tot de 'oudere B&A op de cover'-stijl met tevens het Romic-logo, op de Geheime Agenten/Circus-albums op digitale platforms na (niet gereleased daar door de club van Adrina, maar door de rechthebbenden van wat vroeger CNR was) en nu dus op liedjes uit grootmoederstijd na, waar ik geen reden voor heb behalve dat ik dat logo gewoon weer overal terugwil. Tenminste, dit is mijn speculatie over de situatie.

Wat de fuck! Dat is de eerste keer sinds 1998(!) dat ik het oude B&A-logo weer ergens terugzie op een nieuwe uitgave. TWINTIG JAAR! En ik vind 'm nog altijd mooier dan het Romic Bold-logo.

Ik vind het heerlijk hoe je signature/ondertitel na al die jaren nog onveranderd is gebleven, een kleine bevestiging van hoe heerlijk fout die teksten waren in je begintijd. Tuurlijk, zo rond 2004 waren wij de kindjes op het forum, en ik had met mijn 8-9 jaar en eigenwijze gedrag (TOEN AL, ja!) ook zeker geen goeie start. Jaren later heb ik me op diverse fora nogal eens verwonderd over de wijze waarop jongere figuren op zo'n forum kunnen deelnemen en zich gedragen. Het begint dan met intens enthousiasme, maar door dat enthousiasme is vaak geen touw vast te knopen aan wat er eigenlijk gezegd of bedoeld wordt. Iets wat vervolgens weer als zijnde storend wordt ervaren door de oudere leden van de community. Je kan zoiets wel proberen in goede banen te leiden, maar dat proces moet zich eigenlijk vanzelf voltrekken. Met dat gezegd hebbende... Ik had nooit gedacht om nog eens op JennoH te reageren op Retroforum.

Ik heb vanmiddag echt schok op schok gehad tijdens het kijken, man man man wat goed

Bedankt voor dit reclameblokje, we gaan nu weer terug naar de normale programmering.

...Ik zet mijn geld in op JennoH.

Dus ik sta naar S06E02 te kijken, struikel, val over de tafel en grijp het eerste, het beste vast. ...Dat was dus een tafelcactus. Dus hier zit ik nu, minuscule naaldjes uit mijn hand te pulken. Veel meer Mexico-vibe zal ik niet krijgen vandaag.

Ik ben zó tempted om die spoilers van Mars open te gooien, maar ik wacht met smart op de RF-rip van S06E02 ... /me gaat seizoen 5 kijken

Het had erger gekund.

"THE LAST METROID IS IN CAPTIVITY. THE GALAXY IS AT PEACE." Nooit eerder had ik een menselijke stem uit de SNES horen komen. Dat moment blijft je bij. Helaas in mijn geval met Duitse ondertiteling, die niet uit te zetten viel (fijn joh, zo'n Europese uitgave waarbij je uit drie ondertitelingen MOEST kiezen). Vervolgens gaan er 5 minuten voorbij en meteen heb je al een zelfdestructie-mechanisme-ren voor je godganse leven-momentje. Welkom in Super Metroid. We're not fucking around here.

ZOMBIES. De levelmuziek die je al in level 2 hoort is misschien wel 1 van de meest geslaagde B-movie theme-rendities die ik ooit in een SNES-game gehoord heb. En de halfmenselijke zombie-geluiden die uit de SNES komen, die maken het compleet.

Oef. Mijn grote favoriet versus zijn spirituele 'vervolg'. Illusion of Time. Al is het maar voor Castoth, de duistere eerste big boss die je moet verslaan in de gedaante van Freedan, een blonde langharige EPIC MOTHERFUCKER die met zijn zwaard alles kapotslaat. En dan mag je (speciaal voor de Amerikaanse en Europese markt want voor het Japanse origineel was het spel wat makkelijker) Castoth op zijn klauwtjes slaan vooraleer je het grote, enge hoofd kan beginnen meppen. Ik was 4, en had de allergaafste nachtmerries ever. Ik hou van mijn jeugd.

Secret, of, Mana. Een pareltje in het duister. Niet voor niks een remake van gemaakt (of wordt gemaakt as we speak?). De muziek is als kristal. En beter dan Battletoads.

Maar duister hoeft in mijn ogen niet een spel met een moeilijkheidsgraad die rechtstreeks uit de krochten van de hel lijkt te komen te zijn. Zo, dat is nog eens een binnenkomer. Nee maar echt, ik heb het spel nu bijna uitgespeeld en ik probeer altijd zo weinig mogelijk via save states te spelen. X2 is denk ik het eerste spel waarbij ik dat principe uit noodzaak uit het raam heb geflikkerd, want de levels en platforming is allemaal prima, koek en ei, hier en daar een vervelende enemy okay... Maar dan de bosses. Jemig, wat een draken. Elke keer weer. Gewoon echt smerige bazen ook, gewoon. Ik snap best dat je bij het spelen en herspelen vanzelf de unieke acties van zo'n boss leert beheersen, maar dat kon in X1. In dit deel heb ik dat gevoel totaal niet, bij geen enkele~ nee vooruit, bij misschien 1 boss heb ik dat ietwat zo ervaren. De rest was echt schieten en ontwijken op een niet leuke manier. En ondertussen 5000x de loadstate-knop mashen omdat het eigenlijk gewoon helemaal kut met peren was. Geen leuke game-ervaring. Dán maar SMW. Makkelijk benaderbaar, gimmicky, vrolijk, jolig... En Yoshi. ^^

Mickey Mania speel ik meer in de Genesis-versie dan in SNES-vorm, maar laat ik 'm binnenkort eens een kans geven. Houdt 't in mijn ogen echter niet vol tegen de farmgames der farmgames. *CHACK* In, strek, spreid, sluit! *CHACK*

Mijn complimenten voor de 1080i-video, te meer omdat je het zo kan downloaden en in spelers als VLC/MPC-HC met deïnterlacefilters geheel naar wens kan afspelen. Ik heb al zo vaak deïnterlaced uploads van interlaced programma's gezien op bijvoorbeeld Usenet (dit seizoen ook weer de NL WIDM), waarbij het gewoon zonde is want je krijgt niet langer de kans er zelf iets anders qua beeldvorming van te maken, maar je gooit er toch -in relatieve zin- frames mee weg. Een hoop technisch geneuzel, zal ik niet verder op doorgaan. Verder mijn complimenten dat dj ons vanuit de top des lands helpt aan een fullHD-uitzending van een zender die we eigenlijk niet eens zouden mogen ontvangen Streamen via Stack ging prima en ik wil vooral aanraden om de laptop met een HDMI-kabeltje op je tv aan te haken, heerlijke kijkervaring! Over de pool zelf...

Hier wil ik meer over weten. Mars, care to explain? Al gegoogeld maar kon nog niks vinden. (also, misschien deze posts naar het centrale topic verhuizen? Voordat we helemaal van de pool afwijken )

Ik heb vier punten (het waren er drie) te melden na het zien van de Vlaamse mol, diep in de nacht. 1. Het houdt het spel én het programma (in tegenstelling tot NL WIDM) tot de basis. Er is geen plek voor ego's, debiele opzichtige (anti-?)hints en overbodige onzin. De Nederlandse mol moet het hebben van de volkshysterie rondom de BN'ers, maar meer nog van het gekmaken van molloten met zogenaamde hints en tenslotte van die uitgekauwde oneliners. Hier heb je de onbekende personen die je herkent aan de persoonlijkheden (twee domme vrouwen, een snode macho die een grote bek heeft maar toch niks durft of weet, een oudere man, een priester, een leidster), die er te pas en te onpas toch nog een hilarisch momentje uitgooien (dat gesprek in de auto over "ik weet wat opa meemaakt!" liet me oprecht grinniken); waar dan níet vervolgens tot in het oneindige op wordt doorgegaan. EEN OPLUCHTING. 2. Het ontbreken van daadwerkelijke dagboekkamer-/biechtstukjes is een genot. En dan vooral de nutteloze "en toen liet ik een steentje vallen"-uitspraken. Als je dat ziet, dan merk je weer hoe debiliserend de Nederlandse Mol de laatste seizoenen in elkaar stak. Tuurlijk zijn er wel interviews, maar interviews voelen niet als biechtjes. De kandidaat moet niet denken een kijker te hoeven te bespelen door te lullen met/tegen/in de camera. 3. Spanning is daar waar het hoort te zijn. Hierboven schreef iemand dat die derde opdracht wat langdradig/saai werd (Hinse? 'T is 3 uur dus ik lees morgen wel terug ), maar ik had ook totaal geen gevoel van ijzelingwekkende spanning nodig bij die opdracht. De opdracht was namelijk duidelijk, de incentive net zo, pas bij 1 kandidaat die dacht "fuck it all" werd het even heftig. En ik miste er verder gewoon niks aan spanning, want de vorige opdrachten boden al genoeg intensiteit. Bij deze derde opdracht kon je daadwerkelijk doen wat men bij de NL-WIDM constant wil dat je doet; je vergapen over het uitzicht en de bezigheid an sich. Maar (op de parasail-opdracht van WIDM van dit seizoen na) lukt het hun ook daadwerkelijk. Serieus, ik ben van nature een watje, maar ik zou nu zo fucking graag willen doen wat zij daar deden. Het lijkt me oprecht tof. Maar meer nog, geeft het mij de wens om ook mee te doen aan zo'n Wie Is De Mol. Die ervaring lijkt me fantastisch, en in tegenstelling tot de elkaar nietsgunnende BN'er-kliek die je in ELK programma genadeloos tegenkomt (altijd dat smerige achterbakse, zowel WIDM als Robinson als [enter random TV-Spelnaam] VIPS), zie je hier ook gewoon nog ware vriendschappen ontstaan bij avondjes samen op stap. Korte, kleine stukjes, maar het houdt het menselijk. En aan het slot, na slechts drie dagen maar intensief samen op pad, kunnen zeggen na de eliminatie: "zonder ... wordt het nu voortaan echt heel anders". Na, nogmaals, amper drie dagen met elkaar te hebben opgetrokken. 4. Wie Is De Mol moet héél snel naar een commerciële zender verhuizen en geproduceerd worden door Woestijnvis. De AVROtros zegt het publieke aspect van het spel zo te respecteren dat het absoluut bij de publieke omroep moet blijven... Bullshit, en dat bewijst deze uitzending. Een publiek aspect zou betekenen dat je onbekende kandidaten wil werven. Dat slaat ook wel weer op wat ik net onderaan punt 3 schreef, maar het is wel zo. De kijker moet het idee krijgen het zelf ook te willen doen. Misschien wel meer nog dan willen weten wie de mol is. Ik denk dat dat wel het grote verschil tussen 'WIE IS De Mol' en 'DE MOL' is. De Nederlandse gooit het HET GODGANSE SEIZOEN veel en veel en veel en veel teveel op mogelijke molstreken, om het in de finale vervolgens als een keutel te moeten intrekken omdat er de meest vergezochte 'hints' en molstreken in gestoken waren. In de Vlaamse moet je gewoon kunnen genieten van de opdrachten en komt die mol-opmerking vanzelf wel bij de kijker. Ze gingen deze eerste aflevering ook redelijk snel door de eliminatie heen, dat was ook gewoon lekker. En als allerlaatste, maar ook dat, net als alles hierboven, is voor mij persoonlijk; de lengte was lekker. Ja, het was langer dan het uur bij de AVROtros. Maar het voelde dan ook als een verademing om gewoon alles wat je eigenlijk wilde zien in een opdracht terug te zien. Je hebt niet het gevoel dat ze beknibbeld hebben op montage wegens tijdsdruk of whatever. Bij WIDM is de naam genoemd en je ziet de aftiteling al in beeld lopen, zeg maar. En dan wel bakken tijd stoppen in "en toen liep ik daarheen"-biechtjes. Pleur op, leer je prioriteiten stellen bij het maken van een montage. Misschien is dit omdat ik zelf een editing-gek ben, maar ik vind het echt briljant gemonteerd. Intens, rustiek en toch prettig voor het oog. En niet te geforceerd Hollywoodstyle over willen komen. Maargoed, nog over die lengte; na de openingsopdracht kwam de break, en dat was perfect want toen kon ik nog even de honden uitlaten. En bij terugkomst de rest van de uitzending zien. Helemaal prima, en des te blijer ben ik dat de Vlaamse via de pool niet al te lineair te zien is maar gewoon te pauzeren wanneer ik wil.

http://frontpage.fok.nl/weblog/521630/1/1/50/vis-een-optie.html