Jump to content

Auto's gedoemd om te floppen


Recommended Posts

En ik begin met een auto waar heel weinigen al van gehoord hebben.

De Aston Martin Lagonda

In het midden van de jaren 70 had Aston Martin serieuze financiële problemen. En in plaats van hun gebruikelijke sportwagens en GT wagens, besloten ze om er een 4-deurs saloon van te maken.

Velen vonden dit een goed idee en bij Aston kregen ze veel pre-orders binnen en er werden reeds voorschotten gelegd.

Maar, waar Aston Martin niet op had gerekend was hoe de wagen zelf in de smaak zou vallen.

Eerst en vooral was er de styling. In tegenstelling tot de gebruikelijke styling van Aston Martin, met veel rondingen, is de Langonda bijna volledig met een lineaal getekend. De wagen had een enorme neus en deze kwam nog eens zo laag dat het niet praktisch was ermee te rijden.

post-24-127283639053.jpg

Maar het grootste probleem kwam met het interieur, op zich was het zeer goed uitgedacht en er was zeker genoeg ruimte in de wagen (zoals je kan zien op het onderstaande plaatje)

post-24-127283646633.jpg

Ruimte en overzicht waren dan wel goed, de ontwerper had het geniale idee om alles met touch-buttons te maken, waardoor de ontwikkelingskost ENORM werd en de wagen als gevolg véél te veel ging kosten. (hieronder een gedetailleerd beeld van de touch-buttons)

post-24-127283657555.jpg

Als gevolg hiervan werd de wagen nog duurder dan gepland en waren er veel van de potentiële klanten al hun geld aan het terug vragen.

Toen de eerste Lagonda (mét touch-buttons) werd geleverd werkte de electronica in de wagen voor een heel korte periode. Dit model werd over een periode van 6 jaar verkocht aan een prijs van £150.000 (vandaag meer dan een half miljoen pond!!!)

Uiteindelijk werd in 1986 het hele touch-button idee achterwege gelaten, maar het kalf was reeds verdronken, en in 1991 werd de laatste Lagonda gemaakt.

Over een periode van 15 jaar zijn er 645 Lagonda's gemaakt, dat zijn er 43 per jaar, niet zo goed... (ter vergelijking, in dezelfde periode produceerde Aston Martin ook de V8 Vantage en daarvan zijn meer dan 2300 auto's verkocht)

Link to post
Share on other sites

Ik vind deze echt briljant mooi, echt!

De grootste flop in mijn ogen is nog altijd de Fiat Multipla, maar daar zie je er nog steeds veel van rijden...

De Lagonda was voornamelijk stijl boven inhoud.

De Multipla zag er voor geen meter uit, maar was eigenlijk vrij succesvol wegens een goedkoper alternatief voor de Chrysler Voyager en de Renault Espace.

Link to post
Share on other sites

Haha, de Lagonda, wat een vette wagen! Hij ziet er nu juist door die touch buttons zeer retro uit! :D

Ik vond de Peel Trident altijd al lachertje. Geproduceerd van 1964 tot 1966, vooral bekend vanwege z'n zeer goede rij-eigenschappen en fantastische kreukelzone. ;)

post-11-127287293788.jpg

post-11-127287308447.jpg

De topsnelheid van 75 km/u en hij had een veredelde DKW bromfietsmotor. Dit ding zou niet niet meer misstaan als een speelgoedauto. :)

Link to post
Share on other sites

Net zoals de Aston Martin Lagonda was de volgende auto een voorbeeld van stijl over inhoud.

De DeLorean DMC-12

post-24-127292127179.jpg

DeLorean werd eind de jaren 70 opgericht door John De Lorean, hij werkte vroeger voor Pontiac maar had veel radicalere gedachten over styling dan Pontiac mee akkoord zou gaan. Dus richtte hij zijn eigen bedrijf op.

Ontworpen door Giorgetto Giugiaro (toen vooral gekend voor de Golf I) en verder verfijnd door Colin Chapman (van Lotus).

De wagen zelf werd in Belfast, en werd deels gefinancierd door Hollywoodsterren van toen. Maar de schulden begonnen zich op te stapelen.

Door een paar ridicule eisen van DeLorean (auto in roestvrij staal, comfortabel voor lange mensen, vleugeldeuren) werd de auto enorm zwaar (1,2 ton) en niet krachtig genoeg (een V6 van Peugeot gaf maar 132 pk). (voor de vleugeldeuren, plaatje onder)

post-24-127292129809.jpg

Dit resulteerde in zeer slechte verkoopscijfers (vandaag zijn er wel nog zo'n 6000 DeLoreans in "leven", maar velen werden nooit verkocht tijdens de originele "run" van de wagen)

Om de koop toe kwam John De Lorean terecht in een schandaal over drugs en verduistering, en dus ging het bedrijf in 1982 over de kop.

De DeLorean DMC-12 kreeg later wel erkenning dankzij de Back To The Future films, maar het kalf was reeds verdronken.

Link to post
Share on other sites

Deze auto is ook mede geflopt door de bijzonder slechte elektronica die er in zat/zit. Ze worden via autoscout nog regelmatig aangeboden; met en zonder originele elektronica!

Link to post
Share on other sites

Deze auto is ook mede geflopt door de bijzonder slechte elektronica die er in zat/zit. Ze worden via autoscout nog regelmatig aangeboden; met en zonder originele elektronica!

Wat was er zo slecht aan de elektronica? Viel het steeds uit ofzo?

Hier nog een oudje: de Taylor Aero, een aerocar waar je dus vleugels en een staart op kon vastmaken zodat het een vliegtuig werd. Stamt uit 1949 en is t/m de jaren '50 geproduceerd. Het vliegelement is wel leuk, maar je hebt er wel een vliegbrevet voor nodig en als je er niet mee vliegt zit je in een extreem lelijke auto. :P

post-11-127296137927.jpg

post-11-127296140075.jpg

Link to post
Share on other sites

Tijd voor wat meer informatie. Weer een wagen die er niet mis uitziet, maar toch volledig mislukt is.

Bricklin SV-1

post-24-127323246769.jpg

Het geesteskind van Malcolm Bricklin (de oprichter van Subaru America), en ontworpen door Herb Grasse (ontwerper van de originele Batmobile). Deze wagen had als idee een veilige en goedkope sportwagen te zijn voor het grote publiek.

De vormgeving zelf was niet mis, maar door het toegevoegde gewicht van de veiligheidsinstrumenten (geïntegreerde roll cage, sterke bumpers en zij-versterking) was de wagen inefficiënt. Het koetswerk zelf was in fibreglass gemengd met acryl-plastic (dit was toen nog niet op punt waardoor het zeer broos was).

Het interieur was zeer slecht voorzien, Bricklin zelf was geen roker, dus was er geen aansteker of asbak voorzien (want roken en rijden is gevaarlijk volgens Bricklin).

post-24-127323248513.jpg

De productie zelf werd in twee delen gedaan. De delen zelf werden gemaakt in Minto en geassembleerd in New Brunswick.

Als gevolg hiervan liep de productie zeer traag, te traag om een winstmarge op te bouwen. En door het minimalistische interieur en groot gewicht was het geen lieveling van het publiek.

De wagen werd gebouwd van 1974 tot begin 1976, en in 1976 stond het bedrijf al voor 23 miljoen in het rood bij de overheid en ging over de kop.

De wagen zelf is volledig geflopt, maar de Canadezen hebben blijkbaar nog steeds een plaatsje in hun hart voor deze wagen, want er bestaat een speciaal geslagen munt met de Bricklin erop.

Link to post
Share on other sites

Geloof me vrij, véél kleinschalige sportwagens uit de jaren 70 zagen er zo uit.

En bijna allen hadden ze het idee gekregen door de rechte lijnen van een Lotus Esprit te combineren met de gekheid van de Lamborgini Miura en de gulwing-deuren van de Mercedes 300SL.

Maar waar deze 3 wagen wél succes hadden, zijn alle kopies ten onder gegaan. (de oliecrisis heeft deze fabrikanten ook niet veel geholpen)

Link to post
Share on other sites

Het is te zien wat je grote merken noemt en wat je geflopt noemt.

Het enige waar ik onmiddelijk aan denk is de Ranault Avantime (zeer slecht verkocht)

Maar er zijn er zeker hoor, van de Amerikanen heb ik nog niet eens echt moeten zoeken.

Verder zeker een deel Maseratti's, een paar Alfa's, maar ik ga binnenkort eens een grote zoektocht ondernemen.

Link to post
Share on other sites

Op aanvraag: een Europese wagen, met name van Renault:

De Renault Avantime

Deze wagen kwam in 2001 op de markt. Renault had op het einde van de jaren 90 veel respect verworven door hun moderne styling en deze lijn werd doorgetrokken met de Avantime.

post-24-12735271525.jpg

De ontwerper, Patrick le Quément (ontworp ook de Twingo), koos voor een radicale styling met opvallend tweekleurig design. Hij koos voor een mix van een monovolume en een coupé en kwam uit op een grote, tweedeurs wagen (dit idee werd later succesvoller toegepast met 4 deuren door ford met de C-Max of de latere Renault Modus)

Binnenin werd gekozen voor een zeer goed uitgerust interieur en genoeg plaats voor 5 personen.

post-24-127352736169.jpg

Maar het zag er allemaal te goed uit om waar te zijn, het prijskaartje van 35.000€ was te hoog voor de klanten in dit segment van de martk en het ontbreken van achterdeuren leek een te groot gemis voor klanten in het hogere segment (de luxe-wagens).

Daarbij kwam dat Renault rond dezelfde tijd de Vel Satis uitbracht, een vierdeurs sedan versie van de Mégane, deze had een prijskaartje van +- 40.000€, maar klanten zaten meer op zo'n wagen te wachten.

Als gevolg hiervan zijn er slecht 8500 wagens gebouwd en dit was voldoende reden voor Renault om de stekker na slechts 2 jaar, uit dit té ambitieuze project te trekken.

Link to post
Share on other sites

Hoe kan ik deze post nou gemist hebben, geweldig topic ^O^

Maar eh, 35.000 euro? En dan nog zonder achterdeuren? Geen wonder dat die wagen zo snel te gronde ging

Over het algemeen genomen zijn 2/3 deurs duurder dan 4/5 deurs ;)

Link to post
Share on other sites
  • 4 weeks later...

Het is weer even geleden, maar tijd voor een nieuwe wagen in deze beruchte gallerij.

En het is van een HEEL groot merk:

De BMW M1

post-24-127620642773.jpg

Het ontstaan van de BMW M1 ligt in de autosport. BMW wilde de consument lokken die normaal een Ferrari, Aston Martin, Jaguar, Lotus kocht. De fabriek wilde binnen twee jaar 400 stuks van de straatversies op de markt hebben (homologatie), en ging er vanuit dat dit doel in het voorjaar van 1978 zou zijn gehaald.

Om deze klanten aan te spreken zocht men de hulp van ontwerper Giorgetto Giugiaro (vooral gekend als ontwerper van de eerste generatie VW Golf) en deed men beroep op de expertise van Lamborghini.

Voor de motor sleutelde BMW aan eigen motoren om uiteindelijk een M90 zescilinder te modificeren tot een M88 motor, hiervoor werd enkel het blok gebruikt en de cilinders werden volledig nieuw ontworpen.

post-24-127620640815.jpg

Maar het grootste probleem kwam door Lamborgini, deze zaten namelijk in financiële moeilijkheden en als gevolg werd de fabriek verzegeld. Op een "nachtelijke" missie werden de prototypes uit de fabriek "gehaald" en naar Duitslang overgebracht.

Door al deze problemen kwam de eerste M1 pas begin 1979 uit voor het publiek en duurde het even voor een gewenst aantal wagens was verkocht eer BMW er mee mocht gaan racen.

Tegen de tijd dat dit zo was, waren de regels voor procar-racing veranderd en was de M1 helemaal niet meer competitief. Er werden wel pogingen ondernomen, en de wagens zagen er gewéldig uit, maar het mocht niet zijn.

post-24-127620639863.jpg

Dit is tot op heden de grootste flop uit de geschiedenis van BMW (de Z8 is een close second :P), maar gelukkig kwam er wél iets goeds uit voort: het M-logo, waardoor wagens als de M3 en M5 nu bestaan als glansrijke successen.

Link to post
Share on other sites
  • 1 month later...

Een wagen met massa's ambitie komt deze keer aan bod:

De Volkswagen Phaeton

post-24-128048882041.jpg

Concept

De duurste Volkswagen aller tijden kreeg van zijn geestelijk vader, ex-topman van Volkswagen, Ferdinand Piëch, als opdracht mee "alle andere toplimousines in de schaduw te stellen". De eisen die gesteld werden door Piëch waren zo hoog, dat een deel van de medewerkers van de ontwikkelingsafdeling dacht dat het onmogelijk zou zijn er aan te voldoen. Enkelen van hen namen vrijwillig ontslag; anderen werden ontslagen of overgeplaatst naar een andere project. Toch is aan een groot deel van de eisen van Piëch voldaan. Zo is de auto extreem stil (circa 60 decibel op snelwegtempo) en dankzij de speciale airco (die niet rechtstreeks op de passagiers blaast) is het vrijwel onmogelijk dat de ruiten beslaan.

post-24-128048882118.jpg

Productie

Voor de productie van de Phaeton werd in Dresden een speciale fabriek gebouwd, de Gläserne Manufaktur genoemd. Deze heeft een glazen wand, zodat men van buitenaf kan zien hoe de werknemers, staande op een parketvloer, de auto's monteren. Hier worden ook speciale uitvoeringen van de Volkswagen Touareg gebouwd. Nadat de afzet van de Phaeton erg tegenviel, werd in de Gläserne Manufaktur naast de productie van de Phaeton en de Touareg ook de eindassemblage van de Bentley Continental Flying Spur ondergebracht.

Afzetproblemen en uiteindelijke flop

Verkoopsuccessen voor Volkswagen met de Phaeton bleven uit. De Phaeton werd een commerciële flop en draaide voor Volkswagen op verlies uit. In de Verenigde Staten werd de prijs van de Phaeton zelfs met US$ 10.000 verlaagd in een poging het model aantrekkelijker te maken. Overwogen werd om het model helemaal van de Amerikaanse markt te halen, maar uiteindelijk werd besloten om de Phaeton te blijven verkopen. In 2007 kwam een enigszins gerestylde versie van de Phaeton uit.

De conclusie die je kan trekken uit dit verhaal is dat een wagen genaamd "Wagen van het volk" niet aanspreekt voor de mensen die zoeken naar een superluxueuze sedan. Het was een mooi idee, en de uitvoering was subliem maar de consumenten in dit segment van de markt willen geen wagen uit het Volkswagen-gamma.

Link to post
Share on other sites